Czy pasywacja po cynkowaniu jest konieczna, zależy od przeznaczenia elementu i stawianych mu wymagań.

Nie zawsze obowiązkowa

W wielu standardowych zastosowaniach sama warstwa cynku (np. uzyskana poprzez cynkowanie ogniowe lub galwaniczne) jest wystarczająca, aby zapewnić podstawową ochronę przed korozją. Zwłaszcza w przypadku elementów, które nie są narażone na szczególnie wysokie wymagania estetyczne lub odpornościowe, często rezygnuje się z pasywacji.

Zalety pasywacji

1. Dodatkowa ochrona przed korozją: Pasywacje (np. chromatowanie w różnych kolorach, fosforanowanie itp.) tworzą dodatkową warstwę ochronną, która zabezpiecza cynk przed utlenianiem i wydłuża jego trwałość.
2. Lepsza estetyka: Powierzchnie pasywowane mogą być wizualnie ulepszone w zależności od zastosowanej metody (np. niebieska, żółta, czarna itp.).
3. Zmniejszenie ryzyka powstawania białej rdzy: Szczególnie na świeżo ocynkowanych powierzchniach może wystąpić tzw. „biała rdza”, gdy są one narażone na wilgoć lub kondensację. Pasywacja redukuje to ryzyko.

Specjalne wymagania

W przypadku elementów narażonych na ekstremalne warunki środowiskowe (np. mgła solna, wysoka wilgotność powietrza, agresywne chemikalia) lub wymagających określonego wyglądu (jak w przemyśle motoryzacyjnym czy w zastosowaniach dekoracyjnych), pasywacja lub chromatowanie jest zazwyczaj zalecane, a czasem wręcz wymagane.

Wniosek

Pasywacja po cynkowaniu nie jest w każdym przypadku obowiązkowa, ale daje wyraźne korzyści w zakresie ochrony przed korozją i estetyki. Jej konieczność zależy od warunków użytkowania oraz wymagań jakościowych.