Anody rozpuszczalne składają się z metalu przeznaczonego do osadzania i ulegają rozpuszczaniu pod prądem. Dzięki temu uzupełniają jony metalu w elektrolicie proporcjonalnie do przepływu prądu – skład kąpieli pozostaje stabilniejszy bez ciągłego dodawania soli metali.

Zalety rozpuszczalnych anod

• Samo-uzupełnianie jonów metalu: rozpuszczanie anody ≈ osadzanie metalu → mniejszy nakład na uzupełnianie soli metali.
• Brak „dosalania” anionami: zamiast wprowadzać siarczany/chlorki przy każdej dolewce, do kąpieli trafia tylko metal → mniejsze zmiany przewodności i objętości, mniej korekt.
• Stabilniejsze warunki pH/redoks: utlenianie zachodzi poprzez rozpuszczanie metalu, a nie przez wodę/chlorek → mniej wydzielania O₂/Cl₂, mniejsza oksydacja dodatków.
• Niższe napięcie celi, lepsza efektywność energetyczna: rozpuszczanie metalu zwykle wymaga niższych potencjałów anodowych niż wydzielanie tlenu.
• Bardziej stała jakość powłoki: bardziej wyrównana aktywność metalu sprzyja równomiernemu połyskowi, drobnemu ziarnu i szybkości osadzania.
• Przyjazne w praktyce: mniej obsługi chemikaliów, rzadsze postoje dzięki większym, rzadszym dolewkom.

Typowa praktyka

• Nikiel: anody niklowe aktywowane siarką / granulki Ni w koszach Ti + odrobina chlorku, aby zapobiec pasywacji.
• Miedź (kwaśna): anody Cu z zawartością fosforu (fosforowane) + worki anodowe do zatrzymywania szlamu.
• Cyna, cynk i in.: powszechnie stosowane z anodami rozpuszczalnymi.

Ograniczenia / wady

• Szlam anodowy i pasywacja → wymagane worki anodowe, filtracja i odpowiednia gęstość prądu anodowego.
• Zanieczyszczenia metaliczne mogą współrozpuszczać się (istotna jakość anod).
• Nie zawsze odpowiednie:
  • Kąpiele Cr(VI) pracują z anodami nierozpuszczalnymi (bez przyrostu jonów metalu; pożądana inna elektrochemia).
  • Kąpiele Cr(III): użycie anod z metalu chromu może wytwarzać Cr(VI) i uszkadzać elektrolit; dodatkowo Cr(III) jest zubażany przez osadzanie, co ogranicza żywotność kąpieli.